culturagalega.org

Qué é o Álbum?

Indice alfabético


Ambitos de ocupación

Carme  Rodríguez de Legísima

Sinxeleza, espiritualidade e arte foron os motores da vida desta pintora.



Piñor de Cea 1858 - Vigo 1858

Ámbitos de ocupación...
Artístico

A biografía de Carme Rodríguez de Legisíma é a dunha muller que viviu de xeito tranquilo e sen grandes sobresaltos, pero que non debe omitirse pois tivo un don que a fixo excepcional: a pintura, que a converteu nunha das grandes creadoras do noso país.

Nace a finais do século XIX en Piñor de Cea (Ourense) no seo dunha numerosa familia en que o pai era militar, feito este que obrigou a constantes traslados familiares ata que, tras a xubilación paterna, se asentan no pazo familiar que posúen en Lousado (Piñor de Cea). Mais Carme non permanecerá aquí moitos anos pois, unha vez falecida a nai, o pai e un irmán, trasládase, xunto co resto da familia, a Vigo, cidade onde falece no 1980, se ben os seus restos repousan no panteón familiar en Lousado.

Foi a Rodríguez de Legísima unha familia de fortes conviccións relixiosas, polo que non é estraño que varios dos fillos e fillas dedicaran a súa vida a Deus, e que ese achegamento á espiritualidade non fora alleo á filla máis nova, Carme. Desde nena obsérvase nela un interese pola meditación e a mística e, sobre todo, pola pintura, vocación que compartirá con Matilde, unha das súas irmás maiores.

A pesar de que a situación económica da familia non a obriga a estudar, decide facelo cursando Maxisterio en Madrid, profesión que nunca chega a exercer. Mentres estuda, segue formándose como pintora de maneira autodidacta e pouco a pouco vai afianzando a súa vocación.

Non se dará a coñecer como pintora ata a década dos corenta, aínda que case foi unha descoñecida para o público galego ata os sesenta. Pintou ata os últimos días da súa existencia, cando a enfermidade a tiña inmobilizada do lado dereito e chegou a aprender a pintar coa esquerda para poder seguir creando ata o final.

Pódese dicir que as obras de Carme de Legísima se caracterizan por un colorido forte e unha pincelada grosa. Dous serán os temas máis recorrentes: o retrato e o bodegón. Estes últimos sempre moi humildes a pesar de estar cheos de flores e porcelana. A austeridade que hai neles vincúlaos á obra do barroco Sánchez Cotán, mais a gama cromática e o tipo de pincelada achégaos sen dúbida ás naturezas mortas de Cézanne. Esta mestura de estilos converte estas pezas en algo dramático e doce; inquieto e sereno... coma se a autora quixese expresar todos os seus sentimentos na pintura.

Dos retratos que saen da man de Carme o máis aplaudido é Miña irmá , que é o retrato dunha monxa, a súa irmá Obdulia, no interior da súa cela.

No ano 1943 realiza a primeira exposición na Sala Macarrón de Madrid. Nela acada un éxito que non esperaba e a partir desta xorden outras. No mesmo ano participa nunha colectiva en Londres, concorre á Exposición Nacional de Belas Artes e obtén medalla por Miña irmá, na mesma década dos corenta expón en Lisboa, no salón de Outono en Madrid no ano 1948 novamente obtén medalla... Segue traballando e expoñendo, en 1965 volta á Sala Macarrón de Madrid e, por fin, no ano 1979 se fai a primeira grande exposición antolóxica da pintora na Sala de Caixavigo, entidade que repite cunha antolóxica de 1985 (xa póstuma), ano en que tamén Caixa Ourense coordina unha antolóxica de Carme.

O famoso retrato da irmá forma parte da colección Caixavigo e desde que se incorpora á colección sempre concorre ás exposicións colectivas patrocinadas por esta institución.

As homenaxes a esta muller chegaron un pouco tarde pois xorden cando xa falecera a través de diversas mostras antolóxicas; ademais en 1987 créase o Premio de Mulleres Pintoras que leva o seu nome e que permite seguir lembrando a figura de Carme Rodríguez de Legísima.



Autor/a da biobibliografía: Dolores Villaverde Solar (2009)

ret_199.jpg
ret_199.jpg
gal_199_01.jpg
gal_199_01.jpg
gal_199_02.jpg
gal_199_02.jpg
gal_199_03.jpg
gal_199_03.jpg
gal_199_04.jpg
gal_199_04.jpg

Ligazóns...

Bibliografía...

Untitled Document