A mostra Isaac Díaz Pardo. Pinturas e fracasos amosa unha selección de obras de gran importancia na faceta pictórica e ilustradora do polifacético intelectual e artista santiagués que proceden, na súa maioría, da súa propia colección e de coleccións privadas.
Entre as pezas que conforman a mostra, atópanse óleos pintados antes dos anos corenta e ata os setenta do pasado século. Desde un Autorretrato (1944), ata os retratos da súa familia -da súa muller, Carmen Arias, Mimina, e dos seus fillos-, pasando por conxuntos de ilustracións como os da carpeta Presa (1956), que saíu do prelo en Bos Aires, con debuxos feitos por Díaz Pardo da xente do seu rueiro, ou o conxunto de tintas sobre papel da colección Xentes, así como outros óleos sobre lenzo e papel –O concerto da zanfona (1946), A barca de Caronte (1955), Recollendo mortos (1955), Xente alporizada (1961), A nave espacial (1964), A parella (1964)-, así como algúns dos seus lendarios carteis de cego, como Paco Pixiñas (1970) e O crime de Londres (1977).
Do mesmo xeito, Isaac Díaz Pardo inclúe, no catálogo da exposición, un breve texto autobiográfico no que rememora momentos da súa vida percibidos desde a sensibilidade que lle outorga a súa longa existencia.
Fonte: Casa da Parra
