O traballo de Rosendo Cid (Ourense, 1974) parte de claves que abranguen desde un certo espírito dadaísta, xa que a miúdo emprega obxectos ou imaxes sen manipular, até o cuestionamiento de certa gravidade ou solemnidade que parece rodear á arte contemporánea. Todo iso mediante o traballo en series, do que se deriva un entendemento da arte como proceso variable e constante.
O seu traballo pode identificarse coas actitudes metodolóxicas do grupo literario OuLiPo. A través do ensamblaxe e reensamblaxe de obxectos, coma se dunha colaxe infinita se tratase, Rosendo Cid crea novas tensións e estruturas. Xa que logo, desde un punto de vista formal, nas súas obras predominan as liñas, os baleiros, os paralelismos e un buscado contraste entre a luz e a sombra.
Para esta exposición no CGAC, o artista apóiase en dúas ideas literarias. Por unha banda, a expresión francesa l’esprit de l’escalier (o enxeño da escaleira), que describe o acto de atopar unha resposta enxeñosa cando é demasiado tarde para ofrecela, un fenómeno que vai acompañado dunha obvia sensación de arrepentimento. E, pola outra, o Odradek, criatura imaxinaria dun relato de Franz Kafka descrita como un obxecto-ser deslocalizado e sen outra aparente utilidade máis que a da súa propio existir.
L’esprit de l’escalier ilustra unha situación de desfasamento temporal e Odradek representaría os obxectos errantes “carentes dun espazo propio”. Para desenvolver estes conceptos de destempo e desterro o artista traballa con obxectos atopados que xa tiveron o seu propio tempo e lugar, illándoos para desfragmentar o cotián e para outorgarlles un tempo e un espazo concretos pero ao mesmo tempo indeterminados. E é precisamente esta contradición o que lles confire unha compoñente poética que non permite unha exactitude á hora de definilos.
Fonte: CGAC
Rosendo Cid. O enxeño da escaleira. Diario Cultural. Radio Galega (20/10/2014)
O traballo de Rosendo Cid (Ourense, 1974) parte de claves que abranguen desde un certo espírito dadaísta, xa que a miúdo emprega obxectos ou imaxes sen manipular, até o cuestionamiento de certa gravidade ou solemnidade que parece rodear á arte contemporánea. Todo iso mediante o traballo en series, do que se deriva un entendemento da arte como proceso variable e constante.
O seu traballo pode identificarse coas actitudes metodolóxicas do grupo literario OuLiPo. A través do ensamblaxe e reensamblaxe de obxectos, coma se dunha colaxe infinita se tratase, Rosendo Cid crea novas tensións e estruturas. Xa que logo, desde un punto de vista formal, nas súas obras predominan as liñas, os baleiros, os paralelismos e un buscado contraste entre a luz e a sombra.
Para esta exposición no CGAC, o artista apóiase en dúas ideas literarias. Por unha banda, a expresión francesa l’esprit de l’escalier (o enxeño da escaleira), que describe o acto de atopar unha resposta enxeñosa cando é demasiado tarde para ofrecela, un fenómeno que vai acompañado dunha obvia sensación de arrepentimento. E, pola outra, o Odradek , criatura imaxinaria dun relato de Franz Kafka descrita como un obxecto-ser deslocalizado e sen outra aparente utilidade máis que a da súa propio existir.
L’esprit de l’escalier ilustra unha situación de desfasamento temporal e Odradek representaría os obxectos errantes “carentes dun espazo propio”. Para desenvolver estes conceptos de destempo e desterro o artista traballa con obxectos atopados que xa tiveron o seu propio tempo e lugar, illándoos para desfragmentar o cotián e para outorgarlles un tempo e un espazo concretos pero ao mesmo tempo indeterminados. E é precisamente esta contradición o que lles confire unha compoñente poética que non permite unha exactitude á hora de definilos
- See more at: http://cgac.xunta.es/GL/exposicion-detalle/51/rosendo_cid_enxeno_escaleira#ad-image-0O traballo de Rosendo Cid (Ourense, 1974) parte de claves que abranguen desde un certo espírito dadaísta, xa que a miúdo emprega obxectos ou imaxes sen manipular, até o cuestionamiento de certa gravidade ou solemnidade que parece rodear á arte contemporánea. Todo iso mediante o traballo en series, do que se deriva un entendemento da arte como proceso variable e constante.
O seu traballo pode identificarse coas actitudes metodolóxicas do grupo literario OuLiPo. A través do ensamblaxe e reensamblaxe de obxectos, coma se dunha colaxe infinita se tratase, Rosendo Cid crea novas tensións e estruturas. Xa que logo, desde un punto de vista formal, nas súas obras predominan as liñas, os baleiros, os paralelismos e un buscado contraste entre a luz e a sombra.
Para esta exposición no CGAC, o artista apóiase en dúas ideas literarias. Por unha banda, a expresión francesa l’esprit de l’escalier (o enxeño da escaleira), que describe o acto de atopar unha resposta enxeñosa cando é demasiado tarde para ofrecela, un fenómeno que vai acompañado dunha obvia sensación de arrepentimento. E, pola outra, o Odradek , criatura imaxinaria dun relato de Franz Kafka descrita como un obxecto-ser deslocalizado e sen outra aparente utilidade máis que a da súa propio existir.
L’esprit de l’escalier ilustra unha situación de desfasamento temporal e Odradek representaría os obxectos errantes “carentes dun espazo propio”. Para desenvolver estes conceptos de destempo e desterro o artista traballa con obxectos atopados que xa tiveron o seu propio tempo e lugar, illándoos para desfragmentar o cotián e para outorgarlles un tempo e un espazo concretos pero ao mesmo tempo indeterminados. E é precisamente esta contradición o que lles confire unha compoñente poética que non permite unha exactitude á hora de definilos.
- See more at: http://cgac.xunta.es/GL/exposicion-detalle/51/rosendo_cid_enxeno_escaleira#ad-image-0O traballo de Rosendo Cid (Ourense, 1974) parte de claves que abranguen desde un certo espírito dadaísta, xa que a miúdo emprega obxectos ou imaxes sen manipular, até o cuestionamiento de certa gravidade ou solemnidade que parece rodear á arte contemporánea. Todo iso mediante o traballo en series, do que se deriva un entendemento da arte como proceso variable e constante.
O seu traballo pode identificarse coas actitudes metodolóxicas do grupo literario OuLiPo. A través do ensamblaxe e reensamblaxe de obxectos, coma se dunha colaxe infinita se tratase, Rosendo Cid crea novas tensións e estruturas. Xa que logo, desde un punto de vista formal, nas súas obras predominan as liñas, os baleiros, os paralelismos e un buscado contraste entre a luz e a sombra.
Para esta exposición no CGAC, o artista apóiase en dúas ideas literarias. Por unha banda, a expresión francesa l’esprit de l’escalier (o enxeño da escaleira), que describe o acto de atopar unha resposta enxeñosa cando é demasiado tarde para ofrecela, un fenómeno que vai acompañado dunha obvia sensación de arrepentimento. E, pola outra, o Odradek, criatura imaxinaria dun relato de Franz Kafka descrita como un obxecto-ser deslocalizado e sen outra aparente utilidade máis que a da súa propio existir.
L’esprit de l’escalier ilustra unha situación de desfasamento temporal e Odradek representaría os obxectos errantes “carentes dun espazo propio”. Para desenvolver estes conceptos de destempo e desterro o artista traballa con obxectos atopados que xa tiveron o seu propio tempo e lugar, illándoos para desfragmentar o cotián e para outorgarlles un tempo e un espazo concretos pero ao mesmo tempo indeterminados. E é precisamente esta contradición o que lles confire unha compoñente poética que non permite unha exactitude á hora de definilos.
- See more at: http://cgac.xunta.es/GL/exposicion-detalle/51/rosendo_cid_enxeno_escaleira#ad-image-0O traballo de Rosendo Cid (Ourense, 1974) parte de claves que abranguen desde un certo espírito dadaísta, xa que a miúdo emprega obxectos ou imaxes sen manipular, até o cuestionamiento de certa gravidade ou solemnidade que parece rodear á arte contemporánea. Todo iso mediante o traballo en series, do que se deriva un entendemento da arte como proceso variable e constante.
O seu traballo pode identificarse coas actitudes metodolóxicas do grupo literario OuLiPo. A través do ensamblaxe e reensamblaxe de obxectos, coma se dunha colaxe infinita se tratase, Rosendo Cid crea novas tensións e estruturas. Xa que logo, desde un punto de vista formal, nas súas obras predominan as liñas, os baleiros, os paralelismos e un buscado contraste entre a luz e a sombra.
Para esta exposición no CGAC, o artista apóiase en dúas ideas literarias. Por unha banda, a expresión francesa l’esprit de l’escalier (o enxeño da escaleira), que describe o acto de atopar unha resposta enxeñosa cando é demasiado tarde para ofrecela, un fenómeno que vai acompañado dunha obvia sensación de arrepentimento. E, pola outra, o Odradek, criatura imaxinaria dun relato de Franz Kafka descrita como un obxecto-ser deslocalizado e sen outra aparente utilidade máis que a da súa propio existir.
L’esprit de l’escalier ilustra unha situación de desfasamento temporal e Odradek representaría os obxectos errantes “carentes dun espazo propio”. Para desenvolver estes conceptos de destempo e desterro o artista traballa con obxectos atopados que xa tiveron o seu propio tempo e lugar, illándoos para desfragmentar o cotián e para outorgarlles un tempo e un espazo concretos pero ao mesmo tempo indeterminados. E é precisamente esta contradición o que lles confire unha compoñente poética que non permite unha exactitude á hora de definilos.
- See more at: http://cgac.xunta.es/GL/exposicion-detalle/51/rosendo_cid_enxeno_escaleira#ad-image-0