|
Cando
o concello de Santiago convoca un concurso para promover
a normalidade no emprego da lingua galega, a empresa
de enxeñería informática Imaxín
Software decide que o mellor proceso para normalizar
é facelo na mesma lingua que habitualmente
empregan os nenos. E isto, coa obrigatoriedade de
facelo nun soporte tecnolóxico, conduce a un
referente que os cativos coñecen ben: os videoxogos.
A proposta é, como apunta claramente Diego
Vázquez (coordinador do proxecto), "un
producto educativo con apariencia de xogo". O
guionista Kike Benlloch explica que "o guión
do xogo debía harmonizar a finalidade normalizadora
do idioma cunha longa lista de políticas educativas
transversais" (non sexismo, educación
para a paz, respecto ao medioambiente, respecto aos
maiores, integración de todas as partes do
Concello de Santiago...). Un traballo propio de palilleiras
supervisado pola propia Concellaría de Normalización
Lingüística e pola pedagoga Marisa Lista.
Perfilar personaxes (darlles unha vida e unha historia,
tal e como se verá ó solucionar o videoxogo),
integralos nun espacio, dar un criterio as animacións...
ata o máis minúsculo detalle tiña
que estar precisado no guión.
Paralelamente o debuxante Víctor Rivas e Luz
Castro, deseñadora e enxeñeira informática,
ían plasmando graficamente a apariencia dos
escenarios, de Ana, a protagonista (non é
casual que sexa unha muller), o seu avó, e
o resto dos case cincuenta personaxes que forman esta
gran familia de “O misterio...”. O equipo
de Imaxín, o deseñador, o guionista,
a pedagoga, todos cantos directa ou indirectamente
formaron parte do proxecto, aparecen como personaxes
no videoxogo, xunto con algunha outra cara coñecida
de Galicia. ¿Quen é quen...? Xoga e
averíguao...
|
