Cristina García Rodero exhibe en Santiago a súa visión iconográfica de Galicia

Tiña vinte e catro anos cando veu por primeira vez a Galicia. Chegou en tren, cunha mochila nun brazo e unha cámara na outra. A relación de Cristina García Rodero con Galicia é tan vella como intensa por iso a primeira fotógrafa española na Axencia Magnum asegurou que “esta exposición é a oportunidade de realizar un soño, de devolver a Galicia o que tanto me deu”. Son máis de tres décadas plasmados a través das imaxes que tentaron captar tanto “a espiritualidade como a carnalidade, as ganas de diverterse” dun pobo do que destacou a súa naturalidade. “O que máis me gustaba era a naturalidade da xente que non posaba. Era un regalo fotografar algo tan íntimo como ver a xente rezar” asegurou García Rodero na rolda de presentación de Transtempo (CGAC, ata o 13 de febreiro), a exposición que escolma parte do seu arquivo sobre Galicia.

Os antroidos en Laza ou Verín; as rapas das bestas en Valga, Mougás ou Sabucedo; a festa da auga en Vilagarcía, a do monte en Santa Tegra, a do Cocido de Lalín… polos obxectivos de Cristina García Rodero pasaron boa parte das tradicións culturais de Galicia, así como unha forma moi particular de entender a relixión, a vida e morte “Impresionoume moito a relación tan natural que hai en Galicia coa morte, que só vin noutra zona do mundo, en Xeorxia” apuntou a artista nun percorrido pola mostra. Asistiu, nas súas continuas viaxes, á transformación física e espiritual de Galicia. “Fun testemuña de cómo algúns pobos recuperaron as súas propias máscaras de entroido” afirmou ao tempo que lle soprendeu como mudaron as estradas e a liberación sexual dos galegos.

A exposición, enmarcada dentro das actividades organizadas polo Xacobeo, conta cun catálogo no que participan o escritor Manuel Rivas, Rosa Martínez e Miguel von Hafe, (comisario desta exposición xunto con María José Luengo). A mostra, situada no primeiro andar do CGAC, abre ao público desde mañá xoves ata o vindeiro 13 de febreiro.